Νύχτες του Φλεβάρη με τον Θίασο

 

Του Σούρλα αργυρώνητοι, πρεζόνια,

μου στρέφουν το μαχαίρι, με προγκάνε.

Κρίτωνες, μες στη χάψη συζητάνε,

ξαπλώνοντας σε λίθινα σεντόνια,

 

με μια μελαγχολία να τους τρέφει

απόκοσμη. (Ακορντεόν Θιάσου).

Άπαντες εν χορώ: <<Να ζήσεις βιάσου,

προτού χυθεί ο χάρος με το ντέφι>>.

 

Φλεβάρης με τον λάρυγγα κομμένο.

Απ ΄τες επτά, σφαλίζω και πεθαίνω.