Για να τελειώνουμε επιτέλους με τη Ποίηση

 

Αγόραζα με δόσεις τα καρφιά.

(Συνήθως χαμηλά στην Ιπποκράτους).

Κρατήθηκα εκάς από μελάτους.

Ανέκαθεν στουμπώνανε αυτιά.

 

Στα πόδια μου ο σκύλος της σιωπής,

ακόνιζε το δόντι με τη λίμα.

Κουτσή μ΄επισκεπτότανε η ρίμα:

«Πως γράφεις πουθενά να μην το πεις».

 

Αγόραζα πορφύρα μετρητοίς.

(Ο Ποιητής γουστάρει ρεζιλίκι).

Πιο πίσω δοκησίσοφοι και λύκοι:

«Θα μείνεις ως το γήρας μαθητής».

 

Πολύ σωστά. Βαρέθηκα νωρίς.

Παιχνίδι με τη Μούσα πια δεν λέει.

Πυρέσσουσα η Κτίση καταρρέει.

Όρντινο δότε νά ΄ρθουν οι Εκδορείς!