Lacrimosa

 

Tα κίβδηλα ενώτια μιας θλίψης,

φορώ και μπαινοβγαίνω στους αιώνες.

Δεν πίστεψα σε νόρμες, σε κανόνες.

Τα σάβανα πως γίνεται να κρύψεις;

 

Απρίλη μόνο ζύγιασα τη σάρκα,

απάνω απ΄το ληνό της αμαρτίας.

Δεν ήμουν του Ηλί-Ηλί ο Ηλίας,

ένας νεκρός μονάχα μες στη βάρκα

 

που βγήκε για καντάδα μεσονύχτι,

με μια καταξεκούρδιστη κιθάρα.

Κάμε Χριστέ νισάφι. Πάλι μπάρα,

για με τον ταπεινό Oυρανολείκτη;

 

Οι σάρες με προδώσαν. Ποιος Σωτήρας;

Μεγάλη Πέμπτη χύνεται σα σφαίρα,

προτείνοντας ακάνθινη μια βέρα.

Φρονώ πως αναπόφευκτο το γήρας.