Ποιητική Δυστοκία

 

Στ΄αστέρι του πρωϊού γω δεν πιστεύω.

(Ένα χωράφι στέρφο μοναχά).

Μοτοσακό η σάρξ αγκομαχά,

το πνεύμα με προστάζει ν΄ αποκρεύω.

 

Απόδειπνο. Σκοτάδια με τυλίγουν

δυσοίωνα. Φασκιές Βυρωνικές,

μου χάρισαν στιγμές ηδονικές,

μα τώρα με στιχάκια μ΄αποπνίγουν.