Εφτά Τραγούδια Σε Συσκευασία Ονείρου

 

Εφτά τραγούδια του θανάτου θα σου πω,
προτού ψωνίσω καταπότι και τη σφαίρα.
Από μικρός φρούδες ελπίδες ακουμπώ…
Το ρυμουλκό σφύριξε τρείς και πάει για πέρα.

Έχω τα μάτια σφαλισμένα σα νεκρός.

Στην άδεια κάμαρη τσουκνίδα ως απάνω.
Ποιος συμμαζεύει τ΄ασυμμάζευτα εντός;
Εν τάχει πε μου πριν αρχίσω να τα χάνω

και ξεκληρίσω πα στη τρέλα γειτονιά,

το κάθε δέντρο ξεριζώσω που σε βλέπει,
να ξεμυτίζεις στο μπαλκόνι χειμωνιά,
για να καπνίσεις δίχως όρεξη τα πρέπει.

Εφτά τραγούδια τόσα μόνο και φυγά,

το μονοπάτι σου με σπρώχνει κοιμητήρι.
(Φυσάει αγέρας για του Δήμου φορτηγά;)
Πέντε ξημέρωμα σκυλί το ξυπνητήρι.