Φτερά Σπασμένα

 
Φτερά σπασμένα συντηρώ,
μήπως και με πετάξουν.
Μα χώμα πια συνήθισα…
Ποιοι τώρα θα με σκιάξουν,

που γινε το περπάτημα,
ο λόγος ν΄ανασαίνω;
Στον ουρανό μαθές δε ζω,
στη γη και δε πεθαίνω.