Στράτες μιας Ερήμου

 
Τη μέσα Πόλη σώριασε,
με δρέπανο ψυχή μου.
Σοφά καπλάνια περπατούν,
τις στράτες μιας ερήμου.

Δοκίμασε σα θες κι εσύ,
των Αγορών φυντάνι.
Όποιος προκρίνει άσφαλτο,
αυτός στο τέλος χάνει.