Ο Βαρκάρης της Τροίας

Κροκάτη γάζα και πανί,
μιας θλίψης που γεννιέται.
Ρίχνω το στίχο στο χαρτί
και λέγω σκύλοι μπέτε

κι αλεστικά μη δώκετε.
(Το μαγαζί δικό σας).
Όσο για με κουπί κρατώ,
της κουρελούς της γκιόζας.