Ο Ζήνων

 
Ο Ζήνων ξέμαθε να ζει…
Τους τρόπους του σακάτη
κλέβει και σβάρνα τα στενά,
σα να γυρεύει κάτι.

Μπορντέλο; Ανεμόμυλο;
Σχολή χορού; Ωδείο;
Χειμώνας, έκτη πρωϊνή
και μέγγενη το κρύο.

Και που γωνιά να ζεσταθεί,
τύψεις καλά να λούσει.
Ανοίγει τα κατάστιχα
και μνημονεύει «Πούσι».

Ο Ζήνων ξέμαθε να ζει
και το ΄ριξε στ΄αφιόνι.
Ζερβί σηκώνει, όρντινο,
μαύρο να πέσει χιόνι.