Σύνδρομο σεροτονίνης

 
Μια Τρίτη με κατάθλιψη
και όμμα γυρισμένο,
κόβω μουσούδι του Θεού,
από μπουνιά πρησμένο.

«Θε μου μη τρίξεις που ρωτώ
και μη με πεις κουσκούση,
απλά να μάθω ποιος και που,
σου μάδησε το μούσι,

και ποιος την άγια μούρη σου,
τη μπλάβιασε καυμένε,
νάβρω κουμάσι να κρυφτώ.
Κάλλιο γαϊδουροδένε».

«Εσύ σκατόψυχε κι αισχρέ,
που παριστάς την νύσσα,
γροθιά δική σου έσφιξες
και μου ριξες στα ίσα.

Γιατί να ξέρεις άνθρωπος,
που ΄χει το νου στον Άδη,
την εμορφάδα του Θεού,
την καταντά ρημάδι.

Πάρε τα πάνω σου λοιπόν,
κατσούφικο τομάρι.
Τήρα ζερβά… Σηκώνεται,
ολόγιομο φεγγάρι».