Προθανάτιο Τσίρκο

Γυμνός πως να τροχίσεις τα μαχαίρια,
που τίναξε απάνω σου μια ρούσα;
Καιρός, φτεροκοπώντας η μιζέρια,
αυτή που σε μεθούσε φρούδα λούσα,

μ΄ Αμλέτου διγλωσσία προικισμένη,
ν΄αφήκει της σαρκός σου το παλάτι.
Ιδού, Ησαύ ασθμαίνων ανεβαίνει
Ροσόλυμα, για όσπρια κι αλάτι.

Κατάστικτος ο θάνατος οδύνες,
ξεπήδησε μαζί σου το εξήντα,
πλην τώρα στου Ερυθρού Σταυρού τις κλίνες,
ορό σε ψιχαλίζει ως μια πίντα.

Νυστέρι δεν αρκεί για να σ΄ανοίξει.
Μια τέτοια χάρη δόθηκε στην πλήξη.