Σκυφτός

Ξυπνάς εν μέσω της νυκτός
και γράφεις μανιασμένα,
ύμνους, ωδές κι ενύπνια,
σονέτα μουχλιασμένα.

Και σα σιμώνει χαραυγή,
που πετεινός λαλάει,
στο μπρίκι βάζεις δισταγμούς,
να ψέσεις  ένα τσάι.

Η ζήση λες σου φέρθηκε,
σα να ΄χε απωθημένα,
κι ήταν τα γλίσχρα της φιλιά,
ρηχά, ξεψυχισμένα.

Κι ως να φανεί ο Δικαστής,
με την λαμπρή του τιάρα,
θε να πορεύεσαι σκυφτός,
μαδώντας την τσατσάρα.