Ο Τομεάρχης

Γερνάς σ΄ανήλιαγα στενά,
διαβάζοντας ειδήσεις,
για μιαν ανάσταση νεκρών,
που δύσκολο να ζήσεις.

Γιατί καιρός που πέταξες,
καιρός που δεν υπάρχεις,
πλην μες στου Άδη τις μονιές,
το παίζεις τομεάρχης.

Πάψε λοιπόν τις προσφυγές,
και ζήσε την θανή σου,
κι άμα συμβεί ανάσταση,
στο μνήμα σου κρατήσου.

Κάλλιο τα ύδατα Στυγός
τα εμφιαλωμένα,
παρά τα Παραδείσια
τ΄αγγελομολυσμένα.

Ο θάνατος μπορεί σκληρός,
να είναι κι από πέτρα,
μα ΄ναι μεζούρα και μ΄αυτή,
φίλους κι οχτρούς σου μέτρα.