Κι ας στάθηκες σιμά μου τόσα χρόνια,
Αλύγιστη στων έργων τη φθορά,
Ταιριάζοντας ζουμπούλια στα μπαλκόνια,
Εθίζοντας τους Γόνους στη Σπορά,
Ρακάς εγώ δεν κόμισα δυό στίχους,
Ιλάσιμους της μέσα σου πληγής,
Ν΄αδράξουν σε χλωρή από του Ψύχους,
Αγάπη μου, τα βρόχια που ριγείς.