Επιτάφιος για ένα Φίλο

Νίκο σε κράζανε Περδίκη,

κι άλλοι «Νικάκι» λυγερό,

μα σαν σε κέρδισαν οι Λύκοι,

«τριπλοστριμμένο άντερο».

 

Ρεφραίν

Θα σε ξανάβρω στη Ριτσώνα,

προς την πυρά σου να περνάς,

κάθε μουτζώνοντας πουστρώνα,

εντός ιχθύος Ιωνάς.

 

Βίο ξοδέψαμε του κύνα

σ΄ένα δρομίσκο μυστικό,

εσύ μ΄αγκάθωμα στην σπλήνα,

εγώ με τράκο ψυχικό.

 

Πάντα τον Μάρτη με ρωτούσες:

«Μπαίνει στη κέλα σου άγιο φως;»,

και σου λεγα: «Αν το μετρούσες,

μπόγια σαράντα όλο αφρός…»

 

Τώρα ποιος ξέρει που βαδίζεις,

με ανοιγμένα τα πανώ,

κι ελπίζω να μην με κακίζεις,,

που σε κηδεύω ζωντανό.