Η Των Φίλων Λησμοσύνη

             (Στον Ποιητή Δ.Νικηφόρου,          

             πνευματικό αντίδωρο)

 

Με τάφιασαν σε τόπο μυστικό,

ανάμεσο σ΄ελιές καρβουνιασμένες.

Μαζί μου θάψαν Δώδεκα Παρθένες

και το σκυλί τον Άργο, νηστικό.

 

Ξεμπέρδεψαν και σύραν για κρασί,

σ΄εξοχική ταβέρνα στο Δερβένι,

ο Νίκος αγκαλιά με την Ελένη,

ο Μάνθος αγκαζέ με το Φροσί.

 

Κουβέντα για τον άστατο καιρό,

τις ξαφνικές του θέρους καταιγίδες,

τη Μύκονο, του Μούδρου τις Αγγλίδες,

των γλάρων το ανέμελο φτερό.

 

Με τάφιασαν σε τόπο μυστικό,

τον <<Άμωμο>> χρεώνοντας στ΄αηδόνια.

Συντρόφια πια του Άδη τα παγώνια

και τ΄αλαφρύ το χώμα τ΄ αττικό.