Στα συν

Στα συν το πύον της πληγής, η γλύκα

μιας νύχτας στα σεντόνια της Ελένης,

ο ζόφος του να ζεις και να πεθαίνεις

ως Ιακώβ, μολύνοντας την Πνύκα.

 

Στα συν ποτάμια βουερά, η πόρνη

που μίλησε με πνεύμα Επισκόπου,

οι στίχοι στο κεμέρι λογοκλόπου,

της άνοιξης το έμπα στην Μεθώνη.

 

Στα συν της Άνδρου ο βοριάς ο πότης,

του Άδη το λευκό το κυπαρίσσι,

ο Μάνος, η  Καλή απ΄το Παρίσι

με τον Μονταίνι στο προσκέφαλο της.

 

Στα συν ρουμάνια, ο πευκιάς στον ήλιο,

το τρένο των οχτώ για Κατερίνη,

η Τρίτη των Παθών μ΄ ωκυτοκίνη

κι εγώ γέρος αργός να πίνω τίλιο.