Il ritorno d΄ Ulisse in patria 

 Μια δεσμίδα φως: ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΕΙ.
Το σκουλήκι μέσα μου θεριεύει.
Κι απ΄ τις  Κυριακές τις ιδανικές,
απομένει των Παθών η χλεύη.

Βάμμα ιωδίου και βαμβάκι.
Πηνελόπη  χάρτινο γεράκι,
τόλμη στη ματιά, πάγο στη καρδιά,
σαν με κατεβάζουν στο χαντάκι.

 Άγονα νησιά, φρυγμένες πόλεις.
Χάθηκα στο κύμα της ασβόλης.
Μέθυσα κρασί, δάκρυ θαλασσί.
Ένας ρημαγμένος Αποστόλης.

 Της Πρωτοχρονιάς τα σάπια δώρα,
άνοιξα και βγήκα  μες στην μπόρα.
Πλοίο της γραμμής.  Ούτις και Κανείς,
χαψωμένος  σ΄ άσπρη νεκροφόρα.