Στη Μακρόνησο

Μια Κυριακή απάνω στη Μακρόνησο,
τη τέντα τη σχισμένη θα μπαλώσω
και με κρασί κλεμμένο απ΄τον Διόνυσο,
της μάνας μου τη μήτρα θα εκτρώσω.

(Πέτρες γυμνές, γραμμή τα αετώματα,

οχιές εξήντα χρόνους πατημένες,
κλωβοί, αψίδες, άνω διαζώματα
και σάρκες σα πορτόκαλα στυμμένες).

Ειρωνικά της νιότης μου τα χάλκινα,

θα παιανίσουν άνεμο κακούργο.
Στις τσέπες μου για τον καπνό μια μάκινα
και στο ζερβί ομπρέλα απ΄το Χερβούργο.

Μια Κυριακή ανάθεμα στην Ποίηση

και στα φτηνά στιχάκια του μπακάλη,
μια νέα θ΄αποφύγω ψευδοκύηση,
με βόλι σφηνωμένο στο κεφάλι.