Γκουανταλκιβίρ

Βαθαίνει το ποτάμι μες στη νύχτα.
(Ναϊάδες μεθυσμένες με καλούνε).
Στις τσέπες μου καβούρια θε να βρούνε
οι οχτροί, μπαστούνι άσσο η Χαρτορίχτρα.

«Τραγούδια για νεκρά παιδιά» του Μάλερ,

τσιγγάνες που τσιγάρα ζητιανεύουν.
Των δίσκων οι στροφές πια δεν γιατρεύουν
κι ας βήχουν «Miserere», «Stabat Mater».

Ανάβουν στη μικρή στοά οι φίλοι:

Ο Θέμης, ο Νικόλας, ο άλλος Νίκος.
Σφυρίζοντας των λώρων ο μουζίκος,
εβδόμη θα περάσει του Απρίλη.

Και μόνο του χωριού μου το φλαμούρι,

τις ρίζες του θα δώσει γη και ύδωρ.
Εγώ της θαλερότητας ο κήνσωρ,
εκιά παραχωμένος με τη μούρη.