Μαθητολόγιο

Χαλίκια μες στο στόμα μου πικρά
και τεύχη κυανίου και φορμόλη.
Των κορακιών το πένθος και το κρα,
καρότσι με ξαπόστειλαν στην Πόλη,

στη φάκα με το κίτρινο τυρί.

(Ποιος είπε πως τα πάθη μας τελειώνουν;)
Από μικρός το πήγαινα φυρί-
φυρί για βουρκολάκους που δαγκώνουν

και λόχους σταυρωτήδες σοβαρούς,

πανέτοιμους τη σάρκα να σου φθείρουν.
Ο Πάπυρος συντρόφι μου Λαρούς
και μια ντουζίνα νάνοι να μ΄οικτίρουν.

Χαλίκια μες στο στόμα μου. Ποσώς

με νοιάζει το φτερό πόσο ζυγίζει.
Θεός σα γκρεμισμένος Κολοσσός,
«Κανένας» τ΄όνομα μου συλλαβίζει.