Στην αποβάθρα

Με ψιλό πουκαμισάκι στον Αχέροντα,

γύρεψα καλό τιμόνι, βάρκα, γέροντα,
ένα τάλαρο φιστίκι Αιγινίτικο,
μια μποτίλια μαύρο κράσο Αγιωργίτικο.

Άραξα στην αποβάθρα με τους φοίνικες

κι έσπαγα μ΄ένα σφυράκι, πιάτα, κύλικες.
Ρώτησε ο περατάρης: «Πόθεν έρχεσαι;»
«Από κει που τρως αγέρα κι όλο ρεύεσαι».

«Α κι εσύ απ΄την Ελλάδα την ολόφωτη.

Άσχημη στην ευμορφιά της, λίγο αλλόκοτη.
Βόθρος κι άγια Κοινωνία, φεγγαρόπετρα,
μάνα, πουτανίτσα πρώτη, σπούργος, όχεντρα».

«Βάλε με στη βάρκα μέσα. Γέρο βούλωτο!

Πνεύμα είμ΄εγώ παρθένο, ντιπ αδούλωτο.
Μην προσμένεις οβολό, δεν έχω χρήματα,
πένη μ΄άφηκε Αυτός που παίζει νήματα».