Τα Πατρικά Λογχίσματα

Τα Πατρικά λογχίσματα συνέτισαν τη μνήμη,
που καταγής ξαπλώθηκε τρεμάμενη. Προς τι
τα τόσα φληναφήματα, των Ιδαλγών η φήμη
και των Αλύτων ο χορός που τύμπανα κροτεί;

Εσύ θωρείς Χριστούγεννα στο μπλάβο χαψωμένα
κι εγώ της Γκέμμας τους λωτούς ταγμένος σε βυθούς.
«Σαράφη στο ζυγάρι σου πνευματικό αδένα
θέτω και στήνω αντίσκηνο αλάργ΄από πιστούς».

Αφιονισμένο σύθαμπο δε συναινεί να γράψω,
μηδέ να ψάλλω «Βλογητός», Τρίτη Σαρακοστής.
Απάνω στον Παράδεισο μια μέρα κι αν σκοντάψω,
θε να μαι πάντα ο ζερβός κι ανάξιος ληστής.

Τα Πατρικά λογχίσματα μουδιάσαν συνειδήσεις,
λεξοτανίλ μοιράζοντας και σάρκινη φθορά.
Εδώ στο hot spot του Διός, «Περί Ψυχής» του Νύσσης
κι αντί για Νόμους Δράκοντα, καχεκτική Τορά.