Τα Μάτια

Τα μάτια χορταριάσανε νωρίς,
θυμίζοντας αγρό του κεραμέως.
Κι αν κάποτε τραγούδησα Τυρταίος,
αλάργ΄από Τυρράνους και Φθορείς,

γλύκα δεν βρίσκω τώρα πουθενά.
(Πως γύρισαν τα χρόνια μου επαίτες,
θηλιές θανατερές οι λαιμοδέτες,
της χήρας τα ενδύματα γκρενά;)

Τα μάτια χορταριάσανε με μιας,
σαν έπαψε του Λόγου το ρυάκι
τις Ρίζες να ποτίζει. Στο χαντάκι,
καρποί ευλογημένοι της ελιάς

σαπίζουνε. Απέχθεια για φως
και τούνελ χιλιομέτρων προς Ασίνη
Στων άστατων καιρών τη σκοτοδίνη,
υπάρχω ένας άταφος νεκρός.