Το Όραμα του Σαύλου

 

Βοριάς σου κλείνει το στρατί,
νοτιάς σφαλά το στόμα
κι από τες δέκα κι ύστερα,
στο σάπιο στρώμα χώμα.

Πιωμένος αίμα του ταυριού
και ζύθο των ευνούχων,
ξάφνου φωνή του Στέφανου:
«Χαίρε παιδί των ρούχων».