Αναγγελία Αναχώρησης

Και ξάφνου δρόμοι γέρασαν στα μάτια μου μπροστά,
αλλάζοντας το τρόκανο με ξύλινο μπαστούνι
κι απ΄των ωρών τα σώματα τα πρώτα, τα κρουστά
που γύρα φέρνανε στροφές, δεν έμεινε ρουθούνι.

Ποιος πούλησε το έχει του για λιγοστές φακές;
Ποιος άφησε το σπίτι του και το παχύ μοσχάρι,
για να μετρήσει πόντικες μέσα σε φυλακές
κι ασύγγνωστα να χαψωθεί στο πιο βαθύ κελάρι;


Εγώ, που μάτι Κύκλωπα φορούσα μια φορά
και φιλντισένιο φυλαχτό παρμένο απ΄ τον Άθω,
σαν φύτεψα το πνεύμα μου στου κόσμου τη φθορά,
για να βρεθώ με τρίδιπλα λακκώματα στη γνάθο.


Και ξάφνου δρόμοι γέρασαν. Πορνεία παγερά
τα όνειρα δεν κατοικούν και φεύγουνε πηλάλα
σε γη που Κλειδοκράτορες μοιράζουνε φτερά,
με προσευχές βρωμίζοντας του Σατανά το γάλα.