Πρωτομαγιά

Πρωτομαγιά μασούλισα,
μια φέτα λησμοσύνης
κι είπα: «Δεν είναι πια για με,
οι δρόμοι της Ευθύνης.

Φαγί, ραχάτι, τάλαρα
κι όλα σκυλιά δεμένα.
Τώρα του κόσμου βάσανα,
απόμακρα και ξένα.

Πρωτομαγιά ξεκίνησα,
πετώντας τις σημαίες
τις κόκκινες στη ρεματιά,
ανάκατα μ΄Ιδέες.

Και μουρμουρίζοντας στριγκά:
«Ελθέτω η Βασιλεία»,
ένοιωσα πρώτη μου βολά,
γλυκάδα στη δειλία.