Σαν

Αϊ Λιάτης σαν σ΄ορκίζεται,
λάμπος για δέκα χρόνια,
τα ζωντανά σου στο μαντρί
ταχιά. Θα πέσουν χιόνια.

Ρίξε και ξύλα στη φωτιά,
τι ντάλα καλοκαίρι,
λυσσομανά ο δαίμονας.
Ακούς το ψοφαγέρι,

στου τζίτζικα το ζι ζι ζι;
Όχι; Κουφός θε να ΄σαι…
Τες συμβουλές μου νόησον
και φασκομήλι βράσε.

Σαν όλα σου ΄ρχονται δεξιά
κι η Καίτη σ΄αγαπάει,
στη γύρα βγέκα ρώτηξε,
με ποιόν σου τα φοράει.