Θιάκι

Της Κόλασης προθάλαμος

και του Σιοράν τσιράκι,
μου λες πως είναι δυστυχώς,
ότι θαρρώ για Θιάκι.

«Ζήσε του άχθους την χαρά,
την δόξα των πληγών σου
και δίχως δράμι απαντοχή,
μες στο ταφί σου χώσου.

Γιατί πουλιά οι φαντασιές,
σαν Άγιοι σ΄εκκλησίτσα,
σε ξεγελούν γλυκά κι απέ,
σ΄αδράχνουν με την βίτσα».

Μου ξαναλές μα εγώ κουφός,
έχω τον νου στη νήσο,
όπου με σκλί και σύζυγο,
τέλη στρωτά θα ζήσω.