Ο Ανάποδος

Στον φίλο μου κλειστή καρδιά
και στον εχθρό νισάφι,
γαμπρό κιμπάρη της γκαβής,
η αδελφή στο ράφι.

Χειμώνας… Τα παράθυρα
στ΄αγιάζι ανοιγμένα.
Θέρος… Χριστουγεννιάτικα
λαμπάκια αναμμένα.

Κι ο κόσμος παίρνει νόημα,
το κάτω και το πάνω,
βαγόνια με λευκή ουρά,
στις ράγες αεροπλάνο.

Απ΄τις πολλές κατάκοπος
Ντεκαρτικές ιδέες,
μ΄άλλες θα ζήσω εφεξής,
λιγότερο εδραίες.