Στην Οστεοθυρίδα

Ωραία εδώ που τα περνώ,
στην οστεοθυρίδα,
με τα σκορδάκια μου κλειστά,
χαμηλωμένη φρύδα.

Και μια φορά Παρασκευή,
τον χρόνο και Μεγάλη,
σιμώνει μια μεσόκοπη,
που μουρμουρά «Μιχάλη»

και κάτι τέτοια παλαβά,
δακρύζοντας σα βρύση,
που δεν την σφίξανε καλά.
Κάποιος να της μιλήσει,

να πάψει πια να έρχεται,
τι μου ΄γινε τσιμπούρι,
και γαϊδουρίσο φόρτωμα.
Δεν λέγω καλαμπούρι,

ότι ωραία τα περνώ,
στην οστεοθυρίδα.
Έχω την ησυχία μου
κι αράχνη παλλακίδα.