Οι Λωτοφάγοι

Ταχιά τη στράτα περπατώ,
που βάραθρο με πάγει,
κι άμα σηκώνω βλέφαρο,
σωρός οι Λωτοφάγοι,

κοιμούνται, τρώγουν, κατουρούν,
κρασί μεθούν, ξερνάνε,
κι άμα βαλτώσουν στο παχνί,
για παίγνια διψάνε.

Και λησμονώντας τον σκοπό,
τον μύθο κάθε ημέρας,
με κογιονάρουν εν χορώ:
«Καλή σου ώρα Τέρας,

και πως από τα μέρη μας;»
«Περαστικός και φεύγω.
Αλλού με πάει ο δρόμος μου,
φιλώ σας κι αλαργεύω.

Σκοπός μου εμένα είν αυτός,
των ξυπνητών ο τόπος,
όπου εν δόξη και τιμή,
ψοφάς ελληνοτρόπως».