Ο Λευτέρης

Στο γραφείο του δεκάξι,

μια ψυχή πως να πετάξει,

που φτερό της σουρωτήρι,

καθ΄απαντοχή της φθείρει;

Και μια λάμπα μέρα-νύχτα:

-Σα σκυλί Λευτέρη αλύχτα!

 

Στο γραφείο του υπογείου,

βάσανα τραβώ αγίου.

Τι κορμί στιγματισμένο,

από λασπουριά φτειαγμένο;

Και μια λάμπα μέρα-νύχτα:

-Σα σκυλί Λευτέρη αλύχτα!

 

Στο γραφείο χαψωμένος,

χεροπόδαρα δεμένος,

σκώτι και καρδιά μου τρώγω,

βρώμικο ψωμί με βόγκο.

Και μια λάμπα μέρα-νύχτα:

-Σα σκυλί Λευτέρη αλύχτα!

 

Στο γραφείο του δεκάξι,

αχ Θεός! να με φυλάξει,

τον καιρό μου να περάσω,

και ταχιά να πάγω πάσο.

Και μια λάμπα μέρα-νύχτα:

-Σα σκυλί Λευτέρη  αλύχτα!