ΕΝΟΣ ΜΕΣΗΜΕΡΙΟΥ ΤΑ ΔΩΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΤΟΝ ΑΛΙΑΡΤΟ

 

 

Ανθοσκεπής θα γείρω μέσα σ΄όρυγμα,

με δάχτυλα καλώς συγκερασμένα.

Κατάρες βιβλικές για καλωσόρισμα

και τα φιλιά διπλά μανταλωμένα.

 

Κάθε γνωστός σκληρά θα μ΄αποστρέφεται,

φορώντας την γραβάτα του Ιούδα.

Ο δούλος του Θεού απόψε στέφεται,

με φορεσιά την σάρκινη του φλούδα.

 

Σαν τι να ειπώ; Ματόφυλλα κατάκλειστα,

στο στέρνο κοκκινόμαυρο και λάδι.

Τα όνειρα στο κύμα ασκανδάλιστα

και το «CINE Αργώ» απολειφάδι.

 

Κατά τις τρεις το φάσμα του Γεννήτορα,

Θα δώσει ρεσιτάλ επί του τάφου,

προς χάριν του Υιού του Επιβήτορα,

εμού κι ενός γκρινιάρη φωτογράφου.

 

Και ξαφνικά σκοτάδι. Οφθαλμίατρος

με γάζες και τσιρότα θα τυλίξει

το πνεύμα μου. Στα πόδια ο Αλίαρτος,

-σανίδα ικριώματος- θα τρίξει.