Επίχρισμα

 

 

Επίχρισμα θα κλέψω από τη μήτρα,

μιας εποχής που κιότεψε να ΄ρθει.

Τα γόνατα φρικτά έχουν γδαρθεί,

σε προσευχές γελοίες. Μες στη χύτρα,

 

τα σπέρματα κοχλάζουν των αχρείων.

(Για με δεν συγχωρείται γυρισμός).

Ενάντιος ας είναι ο χρησμός,

κατέχω τρόπο να γδυθώ το πύον.

 

Επίχρισμα θα κλέψω και θρεψίνη.

Καλά θα την βολέψω για καιρό.

Ψωμάκι λίγο έστω και ξερό,

μια γαλανή το μάτι να μου λύνει.

 

Ο Δάσκαλος καλά τα περιγράφει.

Οι λιγοστές ανάγκες τώρα πια,

το έχει μου, τα δυο μου τα κουπιά,

σ΄αυτό το μπάρκο που παγαίνει στράφι.