Θάνατος «του Τυφλού»

Με γέννησε το φως. Ταχιά ορφάνεψα.

Δεν ήτανε για με τα μεσημέρια.

Επίχρισμα του Κήπου κόποις μάζεψα,

προτού σταθώ αλέκτωρ στα μαδέρια.

 

Εργάτης με την ώρα. Πως κουράστηκα,

να γράφω για τον γύψο του θανάτου;

Πιο δυνατή με πρόλαβε η σβάστικα,

χαντούμη στα πεδία του Αναλάτου.

 

Ο Πλάτων μια σκιά στο νεκροκρέβατο.

(Θα μπούνε οι Κλητήρες οσονούπω).

Βάστα καρδιά, γραφτό ήταν και θέσφατο,

ν΄ακούσεις «του Τυφλού» το μέγα γδούπο.

 

Με γέννησε το φως. Το φως με σκότωσε.

Στον τάφο μου γυμνός πλευρό αλλάζω.

Δοξολογώ τη Μήτρα που μ΄έξόντωσε

και μ΄έστειλε το χώμα να σπουδάζω.