<<Ligne Mazinot>>

 

Ένα καιρό που τους Θεούς πουλούσαν στο παζάρι

και ευθύς μόλις τους ψώνιζες σε ζεύαν δουλικό,
έτυχε ο μαύρος να κρατώ καταραμένο ζάρι
στο χέρι μου τ΄αριστερό, στο άλλο μούλικο.

Βάραινε γύρω απ΄το λαιμό αόρατη καδένα,

καθώς με κατρακύλαγε η θλίψη στα γκρεμνά,
λουσμένος πάντα στου ουρανού την πιο αγία βλέννα,
φροντίδα μου μοναδική  να περπατώ σεμνά.

Στη στράτα απάνω που σε πάει και πίσω δε σε φέρνει,

σκυλί τυφλό με γαύγιζε τις νύχτες τρεις φορές.
Ήπια καφέ πολλά βαρύ με κάποιον Τισσαφέρνη
και γδύθηκα να μετρηθούν σωστά οι εκδορές.

Τώρα έχει πέσει σκοτεινιά βαριά και κατσιφάρα.

Με λούγκερ πως να πατηθεί γραμμή μια Μαζινό;
Στη πλάτη κρέμασα παλιά δίχως χορδές κιθάρα,
μισεύοντας παντοτινά για τόπο ορεινό.