ΙΖΑΜΠΩ

 

Όλοι με ξέρουν Ιζαμπώ…
Στον ουρανό αστρί θαμπό
και στη λαχτάρα της πληγής,
νεράκι εγώ δροσοπηγής.
(Μάνα μου, κύρης μου αυγό).
Όλοι με ξέρουν Ιζαμπώ…

Όλοι με ξέρουν Ιζαμπώ…

Από την πόρτα σα θα μπω,
ποιος είναι αυτός που λησμονά,
τα κόπια μου και δεν πονά
για μένα, πρόσωπο θα πω.
Όλοι με ξέρουν Ιζαμπώ…

Όλοι με ξέρουν Ιζαμπώ…

Γερμένη τώρα σε σκαμπό,
το παραμύθι μου θηλιά
σα να ΄τανε Πρωταπριλιά,
θα σου περάσω -τέμπο αργό-.
Όλοι με ξέρουν Ιζαμπώ…