Κακά Μαντάτα

 

Κακά μαντάτα δυστυχώς…
Ένας ακόμη τέζα.
Λίγο συνάχι και μπουχός,
τη πλέρωσε τη λέζα.

Το μάθαμε το δειλινό,

στο μακελειό του Τέλη,
ανάμεσο σε χοιρινό
λαιμό και φρυγαδέλι.

Κακά μαντάτα τι να ειπείς;

Σε ποιόν να κλαψουρίσεις;
Είναι καλό πριν συλληφθείς:
«Πάτερ μην μέσα χύσεις».

Γυρνάει ο Τέλης κατηφής

κι αρπάει τη χατζάρα:
«Έσο ρε Χάρε εγκρατής,
τι σου γαμώ τη φάρα».

Ξάφνου, πελάτης μια κουτσή:

«Συκώτι, λίγη σπλήνα».
Βγάνει απ΄τη τσάντα καμουτσί:
«Σου έστησα κομπίνα».

Κι ο Τέλης τέλος καταγής,

το πνέμα παραδίδει.
Αν και πολλά αιμοσταγής,
πήγε κι αυτός σα γίδι.

Κακά μαντάτα δυστυχώς.

Κυράτσα που κουτσαίνει,
ο Χάροντας επιτυχώς,
μιμείται και μας παίρνει.