Εν Αθήναις

 

Πως η ζωή κατέβασε κουρτίνες
και μάρανε τα γιούλια μες στη γυάλα;
Αλλοίμονο… Η Τάξη εν Αθήναις,
φαρμάκωσε μ΄ελλέβορο το γάλα,

πριν πάρει άρον-άρον μονοπάτι,

μίλια χιλιάδες πέντε απ΄την πλέμπα.
Πατρίδα να δεχτεί τον αποστάτη
που για; Κοφτή μια διάτα:«Φόρα έμπα»,

μα σ΄άλλο Γαλαξία, σ΄άλλο σκάφος,

μακριά απ΄των Πατέρων τη σαγήνη.
(Εκεί πουλιά, φτερά, λοφίο, ράμφος,
κρωγμοί και νοθευμένη ναφθαλίνη).

Πως η ζωή μουτζάλωσε τους όρους,

τις άκρες κουρελιάζοντας του τράτου;
Δόξης πεδίο λαμπρό για δικηγόρους,
εδώ στη πεδιάδα του Αναλάτου.