«Χρόνια Πολλά»

 

«Χρόνια πολλά» να μη μου λες,
γιατί τα θέλω λίγα.
Μέρες στα Σούρμενα τυφλές,
μαγαρισμένες μύγα.

Σαν ξεκινούσα λαμπερά

τα χρώματα, οι λέξεις.
Που πήγαν κείνα τα φτερά,
οι πνεύμονες να τρέξεις;

«Χρόνια πολλά, χρόνια χρυσά»,

μπιζέρισα, νισάφι.
Ραγιάνι απάνω μου λυσσά,
σκαφτήκανε κι οι τάφοι.

Άσε τα λόγια…Ποιος βαστά,

σκουλήκι και το μήλο;
Τρίμμα του νου μου τα οστά
και χαμηλό στη Δήλο.