Τα Γιασεμιά

 

«Της μιας δραχμής τα γιασεμιά»,
παλιό μου τραγουδάκι,
παίρνω κρυφή ανασαιμιά,
τι μπρος βαθύ χαντάκι.

Κι έτσι βαρώντας μια και δυο,

της λησμονιάς το ρόπτρο,
τρελή μ΄ανοίγει του Σαγιό,
με ρίμες εν εσόπτρω:

«Της μιας δραχμής τα γιασεμιά

κι αυτά μαραγκιασμένα.
Μες στο κορμί πόσα κορμιά,
στυφά και ταγκιασμένα,

πόσες ψυχές μες στη ψυχή,

που σαν σκαρθί κουρνιάζει;»
Άλλη δεν έχω αντοχή,
θρόμβος τη φλέβα φράζει.