Το Παλτό και το Κασκόλ

 

 

Φορώντας μαύρο ΄να παλτό,
πένθος απά σε πένθος,
θα κάμω πέρα ότι φθαρτό,
γένος Ελλήνων κι έθνος,

να σεργιανίσω λεύτερος

στης Μούσας τ΄αλωνάκι.
Μόνος μου τρέχω, δεύτερος,
μια νιος μια γεροντάκι.

Φορώντας μαύρο ΄να κασκόλ,

σα μάλλινη αγχόνη
άκρατο οίνο μες στο χολ,
εκείνο που δεν σώνει,

θα ξαπλωθώ σ΄ανάκλιντρο

να πίνω για βδομάδες.
Πιθάρι μου δεκάλιτρο,
διώξε τις αποφράδες.