Ψηλά σηκώστε μάστορες τη σκέπη

Ψηλά σηκώστε μάστορες τη σκέπη,
καντάρια δώστε πίκρα του Μαυσώλου
κι απάνω στη λευκότητα του θόλου,
καθείς τ΄ονοματάκι μου ας βλέπει,

μέσα σε μια κορνίζα κλασικούρα

με γράμματα φαρδιά πλατιά στρωμένα.
Της κρύπτης τα πορτιά μανταλωμένα,
μη τύχει κάνα κουτσαβάκι σούρα,

τη μύτη μου και σπάσει σα μολύβι

για πλάκα η σκοπίμως. Πάρτε μέτρα,
βολέψτε όπως κι όπως και μια χέστρα.
(Να χω στον τάφο μου w-c με θλίβει,

μα εν ανάγκη όλα τα υπομένω).

Μέλημα πρώτο επισκεψιμότης.
Δημότης μια ζωή Αλωπεκιώτης,
τιμή σας κάμω γύφτοι που πεθαίνω.

Ψηλά σηκώστε μάστορες τη σκέπη.

Γιατάκι δικαιούται και η χήρα.
Σε λίγο που η πένα, που η λύρα;
Καιρός για Μπάρμπα Μπεν, ουρί, σαλέπι.