Ένας κομπάρσος

Δειλά τα λόγια μου θα πω
σαν έρθει ο καιρός μου
και τη σκηνή θ΄απαρνηθώ,
στα θέατρα του κόσμου.

Τα παλαμάκια θόρυβος,
αυτόγραφα δεν δίνω
και κατά μόνας προτιμώ,
πληγές παλιές  να ξύνω.

Φίλοι με λέγουν: «Τόλμησε,
πρώτο να παίξεις ρόλο».
«Πρώτος, στερνός θα ξεχαστεί»,
τους κρένω. «Έχεις δόλο»,

μ΄ανταπαντούν «και μάλιστα,
γουστάρεις τη φιγούρα».
«Ντουγρού τραβάτε τη μακριά,
να παίξετε γαϊδούρα».

Έτσι κιοτής ηθοποιός,
που τον ξεχάσαν όλοι,
ένα Μαγιάτικο πρωϊ,
θα φύγω από την Πόλη.