Τα Σωθικά

Τα σωθικά μου πλήγιασε
το ράμφος των Μηλίων,
που στάζει πάντα θάνατο
και ταγκιασμένο πύον.

Και σαν παιδί που χάθηκε,
σε σκοτεινό ρουμάνι,
αργολογώ στον Άγγελο:
«Τι κι αν με λέγουν Γιάννη,

το φάρμακο αδύναμο
και το ρεμέντι νούλα.
Σε μιαν Ελλάδα που γαμεί,
ποιος ρέγεται νυφούλα;»

Τα σωθικά μου πλήγιασε,
ο στίχος του Λεοντάρη:
«Ομίχλη μπαίνει από παντού».
Πέμπτη, «Τσολιάς» εν Βάρη.