Αφρός πηχτός

Αφρός πηχτός των Canadair λεκιάζει τους κομήτες,
προτού στις κλίνες τεντωθεί τεφρής Σαρακοστής,
κι εγώ σεμνά τραυλίζοντας: «Εκάς οι ψωμοζήτες»,
χαλεύω να ξημερωθώ στον Βόλο αρμοστής.

Δάση κεριά και προσευχές, ελέησον και σώσον,
γονυκλισιές, φιλήματα σ΄εικόνες μανικές
κι εκείνος ο επίχρυσος ο αναπτήρας Ronson,
που ο πατέρας βάσταγε τις άδειες Κυριακές,

ο κόσμος μου ολάκερος και η κρυφή χαρά μου,
λίγο πριν σπείρει ο θάνατος λουλούδια παγερά,
μαργώνοντας το κάθε τι στες απλωσιές της άμμου
και ζώνη και τριβώνιο κι Ικάρια φτερά.

Αφρός πηχτός των Canadair εντός λαμβάνει σχήμα
του θύτη και του θύματος μπροστά στον Δικαστή
και σαν θα βρω τη φοβερή σαν καρμανιόλα ρίμα,
ατός μου θε ν΄αναληφθώ απ΄ την Αργαλαστή.