Οι Κυριακές

Πληγώνουν πάντα οι Κυριακές,
με τις βαριές καμπάνες
και τους ψαλτάδες που στριγκά,
παραμυθιάζουν μάνες,

πως ο Υιός αν και νεκρός,
σε λίγο θα κυλίσει,
του τάφου τον μεγάλιθο,
να τες προυπαντήσει.

Γερνά η μέρα… Που Υιός,
που κύλισμα του λίθου;
Μόνο μια μάνα Παναγιά,
δίνει κλωτσιά του Μύθου:

«Η κάλπικη απαντοχή,
φαρμάκι με ποτίζει.
Όποιος τον Λόγο αψηφά,
τόνους κοπριά κερδίζει».

Πληγώνουν πάντα οι Κυριακές
και κλείνοντας τ΄αυτιά μου
τολμώ: «Κενοί οι Ουρανοί
κι άδειος ο Άδης χάμου».