Το e-mail της Φρύνης

Δίνω κλωτσιά Παράδεισε,
στο ψέμα σου το τρύπιο,
γελώντας με τα σκηνικά.
Δεν έχεις μπρος σου νήπιο,

να το κουρδίζεις όπως θες
κι όπως καταλαβαίνεις.
Η Πλάση με δασκάλεψε,
ότι καλά πεθαίνεις

και δεύτερη φορά ζωή,
ανώφελη κακία.
Ανάσα μια είν΄ αρκετή
κι αυτή κοντή, βραχεία

κι ύστερις βουρ για χώματα,
σάβανα, λησμοσύνη.
Παράδεισε μου νταβατζή
ψυχών. σε φτύνω…

                              (Φρύνη)