Ο θάνατος της πλάβας
Η πλάβα έρεβε στην όχθη,
κάθε χρονιά και πιο πολύ,
κι όταν το ξύλο ηνεώχθη,
κι όταν η Μοίρα φειδωλή,
ήρθε σαλπίζοντας στιχάκια,
για θάνατο και για ζωή,
της είπε η πλάβα δυο λογάκια:
«Το δέμας μου φυλλοροεί,
μ΄ευθυτενές δόξα πατρί.
Μόν΄δώκε διάτα στα τριζόνια,
να ψάλλουνε το τρι, τρι, τρι».
Κι η πλάβα γλίστρησε στα βάθη,
με ρόγχους και γλουγλουκισμούς,
κι ο Άδης σφόδρα εταράχθη,
μ΄όλους του τους συνοικισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου